Groene mode op de fashion week Berlijn

Eco-mode; voor het ene merk in het een marketingtool voor het andere doodnormaal. Tijdens de Berlijnse Fashion Week is bij de vakbeurzen Bread and Butter (BBB) en Premium groene mode niet heel zichtbaar. Op BBB hebben merken

als Kuyichi en Monkeegenes duurzaamheid hoog in het vaandel, maar voor de echte eco-innovaties moeten belangstellenden toch op de kleinere evenementen zijn zoals de Green Showroom, TheKeyto, De Eco Fashion Days of de Eco Showroom. Daar zijn min of meer drie categorieën te onderscheiden met toenemende ecowaarde: de hergebruiker die uit oud iets nieuws creëert, de ‘certificateurs’ die prat gaan op eco-gecertificeerde materialen en de echte ‘kringloopdenkers’ (met of zonder certificaat) die uitgaan van een materiaalkringloop en herhaald hergebruik.

Zo zijn er vele merken met eco-innovaties van verschillend niveau op de verschillende evenementen. Mariclaro (uit Toronto) is een typische hergebruiker, die ontplofte airbags uit Amerikaanse sloopauto’s vernaait tot jassen en tassen. Daniel Kroh recyclet stukken afgeschreven werkkleding waarvan, deels opnieuw geverfde, ‘work-chique’ colberts geproduceerd worden. Maar aan het einde van de levenscyclus gaan deze tassen/jassen of colberts toch op de vuilnisbelt, want een opnieuw hergebruiken is moeilijk.

Diverse kleine merken werken naar meer op kringloopgerichte innovaties. Het kleine label Muhlmann werkt met een door bijenwas veredelde linnen stof om een soort ‘kreuk’ in het beeld te brengen. Dit product kan zo terug in de natuurlijke kringloop. Maxjenny uit Denemarken presenteert bontgekleurde jassen en capes die zijn gemaakt uit garen van oude petflessen. En door een uitgekiende geometrie met cirkels, rechthoeken en vouwen wordt ook nog eens het stofafval geminimaliseerd. Volgens Susanna Stanckiewics (Agent Maxjenny) kan het materiaal uit de jassen mogelijk weer gebruikt worden om nieuwe petflessen te maken of zelfs garen te spinnen. Bij het merk Assandri zijn kledingstukken te zien van gecertificeerde eco-zijde -geproduceerd door Weisbrod- en Etaproof katoen. Etaproof is gemaakt van zuivere katoen maar dan extreem dicht geweven, waardoor het waterdicht is, zonder dat het met kunststof behandeld hoeft te worden. In principe kan Etaproof door compostering weer aan de natuurlijke kringloop teruggeven worden.

Tot slot de certificaatlabels. Wereldwijd is het GOTS-certificaat het meest bekend. Nog strenger is vooral het in de EU relevante IVN BEST-certificaat en speciaal voor leer geldt de IVN Natuurleer certificatie. Het verkrijgen van deze certificaten is een proces van stapsgewijze verbeteringen in kennis en inzicht. Een typisch voorbeeld van een ‘certificaatlabel’ is het knitwearlabel Fortschritt. Het merk gebruikt gecertificeerde materialen, maar meer kon men er niet over vertellen. Het merk Banuq maakt, zoals designer Davide Grazioli zegt: “Het eerste groene eco-premium mannenmodemerk.” Maar gevraagd naar watergebruik geeft hij aan dat het Egyptisch linnen geteeld wordt op ‘fossiel’ water. Tja, daar zegt een certificatie niets over. Fossiel water is ‘diep’ grondwater dat gedurende duizenden jaren is ontstaan. Door het steeds hogere verbruik zakt de grondwaterstand in droge landen als Egypte daarom al flink.

Het grappigste product was een bij Lilli Green verkrijgbare, uit afbreekbaar biokunststof, geproduceerde regenponcho met ingebouwde boomzaden. Na gebruik wegwerpen en door composteren van het bioplastic kan er weer een nieuwe boom groeien op de resten van de eco-poncho. Dan is de kringloop weer rond.

Foto boven: Mariclaro
Foto onder: Maxjenny