Waarom alternatieven voor leer niet noodzakelijk voldoen aan 'diervriendelijke' normen

In een nieuwe film genaamd Slay (slay.film), gemaakt door de bekroonde Franse filmmaker en dierenrechtenactiviste Rebecca Cappelli, zien we hoe een dier een accessoire wordt. Het woord wreed is een understatement, maar het is een noodzakelijke boodschap om te verspreiden omdat positieve verandering begint met bewustwording van het probleem. Slay stelt ons een belangrijke vraag om over na te denken: Is het aanvaardbaar om dieren kwaad te doen voor de mode?

Alternatieven voor leer zijn in opkomst, maar ondanks de groene claims van modemerken die deze materialen gebruiken, is er wetenschappelijk bewijs dat erop wijst dat die claims misleidend kunnen zijn. Het blijkt dat, om het gezegde te herhalen: Er zijn leugens, verdomde leugens en... veganistisch leer. Een eerlijke waarschuwing gaat uit naar discipelen van kunstleer, want de film Slay onthult een paar nare details waar de mode-industrie niet over praat als het gaat om waar lederen alternatieven van gemaakt zijn. Zet je schrap, want het wordt een schok.

De enige manier om achter greenwashing door alternatieve leerleveranciers te komen is door hun materialen te testen. Het Research Institute for Leather and Synthetic Materials (FILK) in Freiberg heeft precies dat gedaan door monsters van veganistisch leer onder de microscoop te leggen.

Het FILK-instituut heeft de bekendste leer-alternatieven onderzocht en vergeleken met dierlijk leer. De motivatie voor de studie ligt in dit citaat uit de samenvatting van het rapport: "Consumenten moeten kunnen beslissen wat ze willen. Daarvoor moeten ze weten wat ze kopen. Misleidende termen helpen niet. Deze studie verschaft duidelijkheid en maakt duidelijk dat leer een bijzonder, natuurlijk materiaal is dat de mensheid, zelfs met veel knowhow, nog niet met al zijn eigenschappen heeft kunnen reproduceren."

Het document van FILK - genaamd ‘Comparison of the Technical Performance of Leather, Artificial Leather, and Trendy Alternatives’ - onderzoekt niet alleen de verschillen in samenstelling van alternatieve materialen ten opzichte van leer, maar test ook de vereiste prestatiekwaliteiten in schoeisel, kleding en handschoenen. Hieronder staan de vier bekendste voorbeelden van lederen alternatieven, en wat er onder de microscoop over hen werd ontdekt.

Cactusleer

Desserto is een Mexicaanse leverancier van een alternatief leer gemaakt van cactusafval. De uitvinding is toegejuicht door de mode-industrie en won onderscheidingen zoals de LVMH-prijs, maar er is een belangrijk feit dat niet publiekelijk wordt vermeld. FILK ontdekte dat het product een PUR-gecoat textiel is ondersteund met polyester . De vaste en gedeeltelijk geschuimde laag onder de toplaag is "gevuld met heterogene deeltjes polyacrylaat van biologische oorsprong". Met andere woorden, plastic. Deze hybride vorm van veganistisch leer, waarbij natuurlijke vezels worden gecombineerd met olie, is een ramp voor het milieu omdat de demontage van de materialen onmogelijk is met de huidige opgeschaalde technologie. Bovendien rapporteert de studie over schadelijke stoffen die werden aangetroffen, waaruit blijkt dat Desserto de vijf verboden stoffen butanonoxime, tolueen, vrij isocyanaat, folpet (een biologisch bestrijdingsmiddel) en sporen van de weekmaker diisobutylftalaat (DIBP) bevatte.

Ananasleer

Piñatex is het bekende product van het Spaanse bedrijf Ananas Anam. Zoals het artikel vermeldt, is het textiel een "niet-geweven stof gemaakt van ananasbladvezels en PLA (polymelkzuur); gecoat met gepigmenteerde hars of overgoten met een PUR-laag met hoge sterkte". FILK zei echter dat het een niet-geweven stof is, gemaakt van natuurlijke vezels, gecoat met een dunne polymeerlaag die lijkt op polyacrylaat. Er is een verschil in grondstof tussen polymelkzuur (PLA) en polyacrylaat. De studie vond de volgende schadelijke stoffen in het product: de weekmaker Diisobutyl ftalaat (DIBP).

Appelleer

Appleskin is een Italiaans product en bedrijf ontwikkeld met behulp van textielbedrijf Frumat. Appelleer wordt gemaakt van bijproducten van de appelsapindustrie. De restanten - de klokhuizen en schillen die als afval eindigen - worden omgezet in een pulp die wordt gemengd met polyurethaan om een leeralternatief te maken. In Appleskin werden de volgende schadelijke stoffen aangetroffen: butanonoxime en sporen van dimethylformamide (DMFa).

Druivenleer

Vegea is een ander Italiaans product en bedrijf uit de noordelijke regio. Een paar jaar geleden op de Copenhagen Fashion Summit heb ik ze persoonlijk ontmoet en gevraagd naar de samenstelling. Wat een van de teamleden mij uitlegde was dat ondanks dat Vegea het juiste wilde doen (100 procent plasticvrij), het de feedback van hun klanten (modemerken) was die hen dwong om chemicaliën toe te passen die, zoals FILK heeft ontdekt, schadelijke stoffen zoals tolueen bevatten.

Is het beter?

Wat hun prestaties betreft, blijkt uit de studie dat de treksterkte van de bovengenoemde lederen alternatieven niet in de buurt komt van echt leder. Met name Piñatex blijkt zwak, wat betekent dat de levensduur van een product in het gedrang komt. Dit doet de vraag rijzen of dierlijk leer een betere optie zou kunnen zijn met het oog op de levensduur. Het moeten vervangen van een product, waarvan de materialen niet kunnen worden gerecycleerd, is een andere kwestie op zich.

Een ander niet voor de hand liggend probleem

Laten we teruggaan naar de vraag die in Slay werd gesteld: "Is het aanvaardbaar om dieren kwaad te doen voor de mode?". Als we kijken naar alternatieven voor leer die voedselafval gebruiken met een coating en of bindmiddelen die afkomstig zijn van olie, is het niet zo eenvoudig om te beweren dat deze vanuit het oogpunt van dierenrechten beter zijn dan het dierlijke origineel. In feite heeft een andere wetenschapper, professor Luke Haverhals - chemicus, uitvinder en oprichter van Natural Fiber Welding - mij ooit uitgelegd hoe het fracken van olie, dat nodig is om plastic leer te maken, direct dodelijk is voor wilde dieren in het geval van olielekken. De combinatie van deze drie elementen - de film Slay, de bevindingen van FILK en de les van Prof. Haverhals - maakt duidelijk dat we niet zomaar kunnen stellen dat de besproken alternatieven voor leer (Desserto, Piñatex, AppleSkin, en Vegea) zoveel beter zijn, gezien de schadelijke stoffen die gevonden zijn op basis van olie.

Conclusie

Hoewel veganistisch leer niet van dierenhuid wordt gemaakt, is het ook niet de zilveren kogel naar een duurzaam alternatief. Verschillende alternatieven hebben hun weg uit de R&D-laboratoria naar de markt gevonden. Maar het feit dat ze vrij zijn van dierlijke vezels betekent nog niet dat ze per se diervriendelijk en echt duurzaam zijn. Het vinden van materialen die voldoen aan de behoeften van de klant en het milieu is geen gemakkelijke taak en zal in feite alleen maar moeilijker worden, maar we moeten streven naar ontwrichting en niet naar stapsgewijze verandering als we de mode in onze economieën willen houden zonder onze toekomst in gevaar te brengen. Om dat te bereiken moeten alle belanghebbenden zich achter hetzelfde doel scharen: meer goed doen, niet minder kwaad, want materialen komen uiteindelijk in de natuur terecht. De keuze die merken moeten maken is of hun materialen moeten eindigen als voedingsstoffen of als gif voor de bodem.