Jonge ontwerpers zegevieren op London Fashion Week ten tijde van uitdagingen

Sinds haar oprichting op een parkeerplaats in Kensington in 1984 heeft de London Fashion Week grote veranderingen ondergaan. In die begindagen, met gevestigde modekalenders in New York, Milaan en Parijs, hadden Britse ontwerpers, vooral degenen die net van school kwamen, een gebrek aan showplekken en budgetten om hun collecties te presenteren.

Hoewel Londen nu bekendstaat als een broeinest van jong creatief talent, blijven de financiële problemen bestaan voor veel ontwerpers die zich shows of evenementen proberen te veroorloven. Vorig jaar hadden ontwerpers als SS Daley, Robyn Lynch en Dilara Findikoğlu te kampen met financiële beperkingen, waardoor ze afzagen van een show. In het huidige seizoen zijn Nensi Dojaka en KWK by Kay Kwok afwezig op de kalender, omdat ze shows hebben laten schieten vanwege financiële uitdagingen. Met name de opkomende ontwerper Feben koos ervoor om in Milaan te showen als onderdeel van Dolce & Gabbana's incubator voor nieuw talent, die gesponsord wordt.

Caroline Rush, het hoofd van de London Fashion Week, vertelde Euromonitor dat de huidige crisis in de kosten van levensonderhoud een ongelooflijke uitdaging vormt voor jonge merken. Ondanks de reputatie van Londen als een centrum voor creatieve expressie, blijven er financiële hindernissen bestaan die een impact hebben op het vermogen van opkomende ontwerpers om volledig deel te nemen aan de markt van de industrie.

Financiële obstakels blijven voor jonge ontwerpers in Londen

Door de daling van de consumentenbestedingen hebben veel detailhandelaars minder budget om nieuwe merken te werven. In het verleden waren online retailbestemmingen zoals Net-a-Porter, Matches, Ssense, MyTheresa, Machine-A en warenhuizen zoals Selfridges en Harvey Nichols van cruciaal belang voor merken die op zoek waren naar vertegenwoordiging. Deze platforms fungeerden als poortwachters voor opkomend talent en zorgden voor exposure en inkomsten voor ontwerpers.

De dynamiek is echter veranderd. Het is moeilijker geworden om de deuren van vertegenwoordiging in de retail open te krijgen, waardoor veel merken nu kiezen voor direct-to-consumer kanalen. In dit veranderende landschap zijn de traditionele routes naar ontdekking, die ooit van vitaal belang waren voor opkomende ontwerpers, ongrijpbaarder geworden.

Merken worden geconfronteerd met een verhoogde druk om hoge doorverkooppercentages te leveren voor het tweede seizoen, aangezien retailers, die te maken hebben met hun eigen financiële beperkingen, minder tolerant zijn ten opzichte van slecht presterende voorraden. De ooit gangbare praktijk om merken die niet aan de verwachtingen voldoen snel te laten vallen, is steeds gangbaarder geworden. Dit vormt een aanzienlijke uitdaging voor opkomende ontwerpers, omdat het opbouwen van een duurzaam bedrijf zonder de steun van de groothandel de weg naar succes versmalt. Omdat de gewoonten van de consument en de dynamiek van de sector zich blijven ontwikkelen, is de weg naar het vestigen van een merk en het veiligstellen van zijn plaats op de markt complexer en veeleisender geworden.

Fashion Scout China

Maar het is niet allemaal kommer en kwel. Veel merken beschouwen de London Fashion Week nog steeds als een platform voor nieuwigheid. Dit is een van de redenen waarom Fashion Scout China, een platform dat zich richt op het cultiveren van Chinese ontwerptalenten en hen het internationale podium op stuwt, deze maand terugkeerde naar het LFW-podium. In samenwerking met Fashion Scout zette het platform vijf opkomende Chinese talenten in de schijnwerpers: AFMN, E7W Studiio, Gorgiya, Ladecente en Chiyue. Dit evenement onderstreepte het belang van het in de schijnwerpers zetten van rijzende sterren die hun eerste stempel drukken op de steeds veranderende mondiale modescene, terwijl tegelijkertijd interculturele uitwisseling wordt gestimuleerd en innovatie wordt gevierd.

Dilara Findikoğlu

Tijdelijk afstand nemen van het modegebeuren kan inderdaad positieve resultaten opleveren, een gevoel dat levendig wordt geïllustreerd door Dilara Findikoğlu. In een triomfantelijke terugkeer naar LFW verwoordde de ontwerpster haar visie in de aantekeningen bij de show, die ze omschreef als een "manifest voor een wereldorde geboren uit een niet aflatende draaikolk van vrouwelijke energie; het tot leven brengen van een nieuwe wereld door middel van massa ritueel."

Dit creatieve manifest werd gematerialiseerd in de vorm van corsetterie en gedeconstrueerde zakelijke kleding, waarbij de modellen uitdagend hun gezichten aanraakten en bewogen. De modellen maakten op onconventionele wijze direct oogcontact met het publiek, een afwijking van de gebruikelijke etiquette op de catwalk, bedoeld om de ontmanteling van giftige mannelijkheid te benadrukken.

Findikoğlu's terugkeer in de schijnwerpers van de modewereld onderstreept de kracht van een strategische onderbreking en een weloverwogen wederopstanding, waarbij haar presentatie op de catwalk dient als een gedurfd commentaar op maatschappelijke normen en een oproep tot transformatieve verandering.

Eudon Choi

Veerkracht was een veelvoorkomend thema, waarbij ontwerper Eudon Choi een eerbetoon bracht aan Pompeii en zich liet inspireren door de verweerde fresco's en blootgelegde muren. Uiteindelijk was het een verkenning van de menselijke kwetsbaarheid en de tijdloze schoonheid van veerkracht in verval.

De collectie legde de emotionele complexiteit en dynamische vormen van de levendige maar vervallen overblijfselen van de oude stad vast door gebruik te maken van materialen met textuur en gedempte kleuren. De ontwerpen combineren weelderige materialen met verweerde afwerkingen, waardoor een aangrijpend samenspel van schoonheid en tegenspoed ontstaat. Het aardse, tonale palet doet denken aan de historische muurschilderingen van Pompeii en de ingewikkelde details, sensuele silhouetten en sculpturale elementen roepen de blijvende allure op die voortkomt uit de overblijfselen van de stad.

Chet Lo

Historische verwijzingen waren ook schering en inslag bij Chet Lo, die terugging naar de jaren 70 toen boeren in de Chinese provincie Shaanxi het beroemde Terracotta Leger opgroeven, meer dan 2000 jaar geleden gemaakt door Qin Shi Huangdi.

Geïnspireerd door de veerkracht van het leger presenteerde Chet Lo een collectie waarin een stekelige utopie en oude krijgers elkaar ontmoeten. De iconische spikes van het merk sieren kledingstukken, waaronder hoodies, rokken en broeken, en symboliseren de kracht van het Terracotta leger. Lo verwerkt oosterse en westerse invloeden met wollen sarongbroeken en hybride rokbroeken die lijken op harnassilhouetten. Het kleurenpalet is geïnspireerd op de Duitse kunstenaar Gerhard Richter, terwijl accessoires, waaronder handtassen en stekelige schoenen, debuteren in samenwerking met Charles & Keith en sokken worden geleverd door Pantherella.

Maar voor alle opkomende merken was er ook een stal van gevestigde ontwerpers en bedrijven, waaronder J.W. Anderson, Roksanda Ilincic, Simone Rocha, Emilia Wickstead en Dunhill, die in gelijke mate begeerlijkheid en draagbaarheid brachten.

Britse elegantie gaat een nieuw tijdperk in

Vooral Dunhill is een nieuw tijdperk van Britse elegantie binnengetreden. Hoewel Dunhill van oudsher bekend staat om zijn klassieke kleermakerswerk, is het duidelijk dat de nieuw benoemde creatief directeur Simon Holloway het merk een eigentijds leven heeft ingeblazen. Hij heeft zijn tanden gezet in Ralph Lauren en Agnona en heeft een intrinsiek begrip van luxe en kleding.

Waar Dunhill misschien een statige indruk maakte en een betrouwbare bron was voor manchetknopen en herenaccessoires, is het nu een bonafide modebestemming, die deze week enkele van de best geklede onderscheidingen kreeg op de BAFTA's en vorig jaar op het Met Gala. Dunhill is nu een overtuigende Britse prêt-à-porter tegenhanger van Italiaanse kleermakersmerken als Brioni en Zegna.

Dit artikel werd eerder gepubliceerd op FashionUnited UK. Vertaling en bewerking naar het Nederlands door Caitlyn Terra.