Een nieuw onderkomen voor het TRC

Het Textile Research Centre (TRC) is dringend op zoek naar een geldschieter voor een nieuw onderkomen. Het depot van het onderzoeksinstituut, dat nu gevestigd is in het rijksmuseum voor Volkenkunde in Leiden, barst uit zijn voegen. De collectie omvat meer dan 5000 kledingstukken en accessoires en er kan niets meer bij. Terwijl het instituut nog geregeld uit binnen- en buitenland bijzondere kledingstukken krijgt. Het TRC heeft meer ruimte nodig voor conserverings- en educatieve doeleinden. Ook wil men een permanente tentoonstellingsruimte inrichten. De gemeente Leiden heeft toegezegd dat het de oprichting van het kostuummuseum in de stad zal steunen. "We hebben zelfs al een geschikt pand gevonden," vertelt directrice Gillian Vogelsang, "een school in het centrum van Leiden. Nu zoeken wij alleen nog een financier voor de hypotheek." Dr. Gillian Vogelsang is textiel- en kostuumhistoricus en directrice van het TRC. Vogelsang heeft naam gemaakt als textielarcheoloog. Zo heeft zij de complete catalogus aangelegd van de kleding van Toetanchamon. De koninklijke garderobe is onder haar leiding gereconstrueerd. Verder houdt de stichting, die in 1991 werd opgericht, zich onder meer bezig met de relatie tussen kleding en identiteit. In een eerder interview met FashionUnited zei Vogelsang dat kleding in Nederlandse academische wereld lange tijd is onderschat als symbool van de samenleving. Vogelsang: "De reden is eenvoudig. Het is een 'vrouwelijk' onderwerp. Wij zijn wel 'the knitting brigade' (het breikransje, red.) genoemd." De afgelopen jaren is de situatie sterk verbeterd. Recent is de publieke discussie over hoofddoeken die heeft bijgedragen tot meer aandacht voor het onderzoekscentrum, zowel van de media als van studenten. Wie vraagt waarom haar werk van belang is, krijgt van Vogelsang een tegenvraag. "Waarom ga jij niet naakt over straat?" Voor mensen die bewust voor bepaalde kleding kiezen ligt de connectie tussen kleding en identiteit voor de hand. Dat geldt bijvoorbeeld voor uniformen, maar ook voor de uniforme wijze waarop mensen binnen een subcultuur zich kleden. De meeste mensen zijn zich echter nauwelijks bewust dat hetgeen zij dragen veelzeggend is. Niet alleen over wie zij zijn, maar ook over hoe zij zich voelen. De maatschappelijke relevantie van het TRC is duidelijk. Ook de modebranche profiteert hiervan. "Geregeld komen modestudenten langs om te kijken en inspiratie op te doen." De collectie van het instituut breidt uit dankzij giften. "Vorig jaar werd ik thuis uitgenodigd door een oudere dame die een artikel over ons gelezen had. Zij had wat stukken op zolder die zij wilde doneren. Ik ging kijken en trof daar 350 kledingstukken aan. Een verzameling Oud-Hollandse stedelijke klederdracht die teruggaat tot de 18 e eeuw. Dat is verder nergens in Nederland te zien." Vogelsang vertelt verder. "Binnenkort krijgen we waarschijnlijk kleding van de president van Mongolië. Hij wil dat graag aan ons doneren, maar ik weet niet meer waar ik het laten moet."