De carrière van een onafhankelijk ontwerper versus werken voor een modebedrijf

De Britse ontwerper Ben Stubbington en de in Duitsland geboren Robert Geller, zijn twee succesvolle in de Verenigde Staten gevestigde ontwerpers en geven FashionUnited een kijkje in hun verschillende carrières. Het interview vond plaats via een chatgesprek, als onderdeel van de eerst editie van Joe’s Blackbook Session 2021. Beide mannen waren diep in gedachten verzonken terwijl ze vertelden over hun creatieve drijfveren, de evolutie van hun carrières en het advies dat ze willen meegeven aan het opkomende talent van vandaag.

Ben Stubbington is Senior Vice President of Design and Concept bij Lululemon en heeft een indrukwekkende carrière opgebouwd. Zijn CV bestaat voornamelijk uit een lijst grote merken waarvoor hij heeft gewerkt, zoals American Eagle Outfitters, Banana Republic en Theory. Robert Geller anderzijds, is zijn eigen baas gebleven sinds hij patroonmaker Alexandre Plokhov ontmoette. Met Plokhov vormde hij het label Cloak dat zekere cultstatus verwierf in de vroege jaren 2000. Ook werd het merk beloond met de Vogue/CFDA financiering en een Ecco Domani onderscheiding. Geller maakte zijn debuut met de gelijknamige menswear lijn op New York Fashion Week in 2007. Vervolgens won hij in 2019 de GQ Best New Menswear Designer Award en de CFDA Swarovski Award for Menswear in 2011.

De carrière van een onafhankelijk ontwerper versus werken voor een modebedrijf

Andere mensen iets zien dragen dat hij heeft gemaakt, geeft Stubbington de meeste voldoening. Hij associeert een kledingstuk met een muziekstuk of een kunstwerk. “Door iemand anders het te laten interpreteren, gaat het stuk een eigen leven leiden,” en voegt toe dat hij de voorkeur geeft aan “accentueren versus het karakter van de drager te bepalen, waardoor mensen zich beter gaan voelen.”

Samenwerken met anderen heeft echter de carrière van beide designers gekenmerkt en het alleen doen betekent niet noodzakelijk een gebrek aan professionele partnerschappen, zeker niet in dit tijdperk van samenwerkingen. Ondanks dat Geller’s catwalk collecties een kenmerkende esthetica belichamen: romantische laagjes, een kleurenpalet gelinkt aan emoties en effortless cool, heeft hij een reeks succesvolle samenwerkingen achter de rug. Hij hecht belang aan het samenkomen van gelijkgezinde creatievelingen. Dit is onder andere te zien aan zijn langdurige partnerschap met Common Projects en een recentere samenwerking met Stubbington bij Lululemon.

“Ik heb erg veel geluk,” zegt Stubbington over de mensen met wie hij dagelijks omgaat. “Veel van de teams waarmee ik heb gewerkt, hebben me tot de succesvolle persoon gemaakt die ik nu ben.” Hij definieert zijn vorige bazen als mentors en vrienden en nu hij zelf in hun schoenen staat, streeft hij ernaar dezelfde impact te hebben op de mensen die hij aanstuurt. “Als leider is je verantwoordelijkheid tweeledig. Ik heb een sterke visie maar ik moet een balans vinden met de visies van anderen. Dat zorgt voor een beter product.” “Ik probeer docent, student en mentor te zijn. Er is een yin en yang balans, waarin ik streef naar evenwicht.”

Het belang van het aantrekken van de juiste financiële partners heeft vast wel invloed op het denkproces van een onafhankelijk ontwerper, maar daar heeft Stubbington geen last van gehad. Het Japanse bedrijf So Inc heeft Geller’s menswear lancering gefinancierd. Hun wegen zijn inmiddels weer gescheiden en zijn huidige partner is Global Fashion. Maar Stubbington zegt dat financieringszorgen ook zijn carrière-keuzes hebben beïnvloed. De angst om niet elke twee weken op een salaris te kunnen rekenen (in de VS worden werknemers doorgaans tweewekelijks of wekelijks uitbetaald in plaats van maandelijks, red.) vormt hier een deel van.” Zijn vader was kunstleraar en zijn kindertijd was gevuld met creativiteit, maar hij erkent dat zijn middenklasse achtergrond hem de waarde van een vaste baan heeft geleerd. “Zo ben ik opgegroeid,” aldus de Britse ontwerper.

Er is een zekere vrijheid in het uitvoeren van de eigen visie en Geller biedt de menswear markt een stukje van zijn unieke en herkenbare smaak. Terwijl het zich loskoppelen van een product juist een belangrijk aspect is van het werk van Stubbington. Stubbington geeft toe dat hoewel hij zijn creativiteit moet gebruiken, hij het werk niet te veel mag personaliseren. Hij ziet zijn rol vooral als het bedienen van de drager, en definieert zichzelf met woorden zoals “curator” en “editor”. Hij ziet flexibiliteit als een van zijn belangrijkste troeven. “Elk seizoen, en elk jaar moet ik mezelf heruitvinden.”

Terwijl je als een onafhankelijk ontwerper die vooruit probeert te komen in een wereld die gedomineerd wordt grote modebedrijven, misschien logischerwijs op de proef wordt gesteld, waarschuwt Stubbington dat het hebben van een tegenovergestelde carrière, binnen de grote bedrijven, niet veel gemakkelijker is. De mate waarin één bedrijf waar hij werkte disfunctioneerde en de giftige sfeer die er heerste, richtte zo veel schade aan dat het voor hem eindigde in een burn-out. Hij zegt dat hij yoga en meditatie liever veel eerder al had ontdekt, en refereert aan de voordelen ervan: zelfbewustzijn, zelfredzaamheid, en perspectief krijgen op wat er echt belangrijk is in het leven. Hij compenseert bovendien de stress van zijn werk met schilderen.

De door sociale media gedomineerde wereld vormt een extra uitdaging voor beginnende ontwerpers Beide heren geloven dat jonge designers die zich aan de wereld van vandaag wagen, moeten kunnen omgaan met obstakels waar zij zelf nooit mee te maken hebben gekregen. Dit ongeacht het carriérepad dat de nieuwe ontwerpers uitstippelen, zij het in de bedrijfscontext of als zelfstandige. “Vandaag de dag is het een stuk verwarrender,” zegt Geller. “Zoveel zelfpromotie en lawaai. Wie wil er nu de hele tijd schreeuwen?” Volgens Stubbington is het perfecte beeld dat iedereen via sociale media deelt problematisch. Hij vindt ook dat ontwerpers prioriteit moeten geven aan het betalen van hun rekeningen, hard werken, aan de weg ernaar toe, dan te doen alsof ze het al gemaakt hebben. “Je moet je eigen held zijn,” zegt hij. “Maar je moet bescheiden blijven.”

Als zelfverklaarde minimalisten betreuren Geller en Stubbington beiden de grote aantallen spullen die in omloop zijn, en de manier waarop de modewereld zoveel waarde hecht aan logos en branding in het sociale media tijdperk. Stubbington denkt echter dat sociale media nuttig kan zijn voor beginnende ontwerpers, met name als deze naar een carrière streven zoals die van hem. “Je kijkt op naar mensen op Instagram. Veel mensen, als het goede mensen zijn, willen je helpen, zeker als ze al een tijdje deel uitmaken van deze afgestompte branche.”

Geller knikt maar voegt de volgende waarschuwing toe: “Learn and become good. People will find out if you're pretending to be good.”

Beeld: FashionUnited

Moderedacteur Jackie Mallon is tevens docent en de auteur van Silk for the Feed Dogs, een roman die zich afspeelt binnen de internationale mode-industrie.

Dit artikel is eerder verschenen op FashionUnited.COM. Vertaling en bewerking naar het Nederlands: Veerle Versteeg.