Antibacteriële textiel

Het Japanse bedrijf Nisshinbo heeft een textielsoort ontwikkeld met antibacteriële eigenschappen. Een materiaal met ingebouwde deodorant. Twee namen worden op dit moment gebruikt voor de door nanotechnologie ontwikkelde innovaties. 'Gaiacot', voornamelijk voor stoffen voor de industrie, en 'Age Fresh', dat met antibacteriële deodorant-textiel is bedoeld voor de op een nieuwe generatie van gezondheid- en comfortaanhangers georiënteerde kledingindustrie. Nisshinbo heeft het zeoliet/katoen materiaal 'Gaiacot' ontwikkeld door gebruik te maken van bestaande technieken van kartonfabrikant Rengo. Deze gebruikte zeoliet als glanslaag op zijn geweven en niet geweven katoenen. Door het gemengde materiaal te presenteren als microbisch en deodorerend is het van een commerciële invalshoek voorzien. Zeoliet is een gehydrateerde aluminiumsilicium mineraal met een open kristalstructuur. Dit mineraal wordt al gebruikt in verschillende producten ter bestrijding van vervelende geurtjes en schadelijke gassen alsook bij de conservering van vers voedsel. Om de deodoriserende eigenschappen aan het textiel te koppelen is het zeoliet in de cellulose van het weefsel gebracht in plaats van erop. Voor 'Age Fresh' geldt dat dit textiel vooral is bedoeld voor kledingstukken welke dicht op het lichaam gedragen worden. De nieuwe ontwikkeling hier is het inbrengen van een nano (een miljardste deel van een meter) stukje zilver in de stof. Zilver wordt niet alleen gebruikt in de juwelenindustrie, maar afgeleiden van het metaal worden ook gebruikt om containers bedoeld voor water- of voedselvervoer aan de binnenzijde mee te bekleden. Dit vanwege de antibacteriële eigenschappen. De textielindustrie kan wel een goede ontwikkeling gebruiken om de positie op de wereldhandelsmarkt te heroveren en te behouden. Het lijkt erop dat de ontwikkelingen in de nanotechnologie nu zo ver gevorderd zijn dat zij praktisch uitvoerbaar zijn De opbrengsten door nanotechnologie, zo zijn de voorspellingen vanuit de financiële hoek, worden geraamd op 12 biljoen Japanse Yen (95 miljoen euro) in het jaar 2010. Er wordt ook gedacht aan effecten in andere sectoren, zoals de IT/elektronica (45%), biotechnologie/medicijnen (25%) alsook in andere industrieën als chemicaliën, milieu en energie. Het gebruik van nanotechnologie zou onontbeerlijk zijn voor de herleving van verschillende industrieën in Japan, waaronder ceramiek en textiel.