Boekentip van een modeprofessional: Georgette Koning tipt 'Champagne Supernovas'

FashionUnited presenteert om de week een boekentip van een professional uit de modewereld. Deze week is dat Georgette Koning, modejournalist en hoofdredacteur van Mirror Mirror magazine. Ze tipt een boek dat de schaduwkanten van de mode-industrie belicht: 'Champagne Supernovas' van Maureen Callahan.

Waarom ben je ‘Champagne Supernovas’ gaan lezen?

“Het boek gaat over hoe Marc Jacobs, Alexander McQueen en Kate Moss in de jaren '90 carrière maakten, maar tegelijkertijd worstelen met de enorme druk van de mode-industrie. Een gemeenschappelijke factor is dat ze alle drie uit gebroken gezinnen komen, wat ook in het boek aan bod komt. Het is een zogenaamd rise and fall-verhaal, waarin de opkomst van roem maar ook de ondergang door drugsverslavingen en depressies, centraal staan.”

“Het boek is choquerend op verschillende vlakken. Kate Moss bijvoorbeeld. Ze werd op jonge leeftijd al een icoon. Alles wat zij droeg wilden mensen hebben, ze werd constant gevolgd door fotografen. Volgens de auteur van het boek stond ze eigenlijk nooit nuchter op een set, ze was constant onder invloed van cocaïne, gebruikte heroïne en dronk gigantisch. Wat in de business bekend was. Ze was graatmager, wat in de mode-industrie werd gezien als schoonheidsideaal. Marc Jacobs en Alexander McQueen waren beide depressief, ook verslaafd aan alles, mede door de hoge druk waaronder ze moesten werken.”

“Dit boek kwam uit in 2014, het confronterende is dat er de afgelopen 10 jaar weinig is veranderd. De mode-industrie presenteert zich als progressief maar kijkt tegelijkertijd nog steeds weg voor misstanden en heeft geen oog voor mentale problemen.”

Waarom raad je het boek aan?

“Dit boek geeft een scherpe blik op de modewereld. Als je een beetje tussen de regels doorleest zie je dat er weinig veranderd is. Modellen worden nog steeds onder enorme druk gezet om extreem dun te zijn. Fotografen overschreden grenzen. Daarnaast staan ontwerpers ook nog steeds onder enorme druk. Vroeger was het normaal dat ontwerpers jarenlang bij hetzelfde merk werkten, of minimaal 3 jaar, maar sinds de opkomst van de grote luxeconcerns in de jaren ‘90 is dat veranderd en is een contract niks meer waard. Het draait tegenwoordig om snelle resultaten, en als het niet goed gaat, dan vlieg je er als ontwerper meteen uit.”

Wat staat er nog meer op je boekenplank?

“Het boek ‘Deluxe: How Luxury Lost Its Luster’ van modejournalist Dana Thomas. Toen het boek in 2008 uitkwam was het best uitzonderlijk dat iemand uit de mode-industrie zo kritisch keek naar de industrie, aangezien modejournalisten wanneer ze iets negatiefs zeggen over een merk bijvoorbeeld geen toegang meer krijgen tot modeshows.”

“Thomas onderzocht de veranderende wereld van luxe in de mode, en hoe het begrip 'luxe' door de jaren heen is veranderd. Ze legt uit hoe luxe de charme heeft verloren door massaproductie en de opkomst van "merkcultuur". De ontwikkelingen die Thomas omschrijft, zoals de opkomst van luxeconglomeraten en de verslechtering van de productkwaliteit, hebben nog steeds veel impact op de mode-industrie.”

“Tot slot raad ik D.V. aan. Deze autobiografie uit 1984 van Diana Vreeland leest als een stijlvol modesprookje en staat dus lijnrecht tegenover de twee andere boeken. Vreeland was een invloedrijke figuur in de Amerikaanse modewereld: ze was hoofdredacteur van Harpers en Vogue en later curator van het Costume Institute van het Metropolitan Museum of Art. In dit boek vertelt ze haar levensverhaal in een humoristische stijl. Haar unieke persoonlijkheid en extreme passie voor mode komt naar voren, bijvoorbeeld wanneer ze vertelt over haar liefde voor de ‘perfecte kleur rood’. Ondanks dat sommige verhalen in het boek overdreven zijn – zijn ze wel waar? - maakt dat het juist interessant en erg vermakelijk. Vreeland groeide op in een geprivilegieerde wereld, in de jaren dertig waar luxe echt luxe was — zelfs een eenvoudig peignoir werd op maat gemaakt.”