Waarom een EU-breed verbod op katoen geen zin heeft

Het nieuwe jaar is nog maar een paar weken oud en er is al een interessante discussie ontstaan – een vermeend verbod op katoen dat de EU tegen 2030 wil invoeren. Men zou inderdaad kunnen denken dat 1 april dit jaar op 1 januari is gevallen, want een EU-breed verbod op katoen is noch haalbaar, noch wenselijk. "Er is geen EU-wetgeving die katoen verbiedt, en er zijn geen plannen om katoen in de toekomst te verbieden," schreef een woordvoerder van de EU-Commissie, aldus de Neue Zürcher Zeitung.

Wat wel bestaat, is de EU Ecodesign Regulation, die deel uitmaakt van Sustainable Products Initiative, aangenomen als onderdeel van de Europese Green Deal. Het behandelt ook het gerecyclede gehalte dat textiel in de toekomst zal moeten bevatten; concrete details worden echter niet vóór eind 2026 verwacht. Dit omvat ook het gerecyclede gehalte dat katoen zal moeten bevatten, maar dit is nog niet vastgesteld.

Gerecyclede inhoud

In sommige artikelen werd aangevoerd dat momenteel slechts 20 procent gerecyclede samenstelling mogelijk is voor katoen. Maar dit is achterhaald: Het Zwitserse bedrijf Säntis Textiles, gevestigd in Singapore, recycleert bijvoorbeeld katoen via zijn mechanische en vezelvriendelijke recyclingtechnologie RCO100 en is het eerste bedrijf wereldwijd dat hoogwaardige, 100 procent gerecyclede katoen produceert. Het gaat hier om langvezelige vezels en GRS-gecertificeerde garens (Ne 30/1).

Waterverbruik

Een van de andere mythes rond de grondstof katoen is het waterverbruik. "Misvattingen over het watergebruik van katoen blijven hardnekkig circuleren op zowel traditionele als sociale mediaplatforms, ondanks gezamenlijke inspanningen om deze misinformatie met wetenschappelijk bewijs te corrigeren. Water is een belangrijke en hernieuwbare hulpbron, en katoentelers streven ernaar om het verantwoord te gebruiken", legt Jesse Daystar, Chief Sustainability Officer bij communicatiebureau Cotton Inc., uit.

"De meeste Amerikaanse katoen wordt geproduceerd met alleen natuurlijke regenval. Met slechts één acre-inch [staat gelijk aan 27.514 gallons, red] regen leveren moderne katoen variëteiten doorgaans minstens 50 pond pluis en 75 pond zaad op – genoeg om meer dan 170 T-shirts te maken en meer dan 10 koeien te voederen," voegt Daystar eraan toe, onder verwijzing naar cijfers van het Amerikaanse ministerie van Landbouw.

CO2-voetafdruk

Bovendien is katoen een koolstofput dat volgens Keshav Kranthi, een wetenschapper bij het International Cotton Advisory Committee (ICAC), wereldwijd gemiddeld ongeveer 1,6 ton CO2 per hectare per jaar uitstoot, maar 11,21 ton per hectare uit de atmosfeer onttrekt via de verschillende delen van de plant (vezels, zaden, stengels en wortels).

Gezien de vele unieke eigenschappen van katoen, zoals de huidvriendelijkheid en het lage allergiepotentieel als natuurlijke vezel, de veerkracht, het absorptievermogen en het ademend vermogen, en het feit dat het een hernieuwbare grondstof is, wordt het duidelijk dat een verbod op katoen geen enkele zin zou hebben.

"Katoen speelt een belangrijke rol in de vezelmix die we consumeren. Het heeft een hele reeks voordelen en staat veel dichter bij een circulaire economie dan polyester. En wat betreft de milieuomstandigheden, als we leren om correct te verven en ons milieuvriendelijker te gedragen met betrekking tot de chemicaliën die we gebruiken, dan is het een product dat waarschijnlijk gemakkelijker te integreren is in de circulaire economie", benadrukte Dr. Stephan Weidner-Bohnenberger, expert in vezels en stoffen en hoofd van de Wetenschappelijke Adviesraad van de Duitse Instituten voor Textiel- en Vezelonderzoek (DITF-MR), in een interview met FashionUnited.

"Ik zie geen reden om deze vezel in de ban te doen," voegt Weidner-Bohnenberger eraan toe. "We moeten gewoon de consumptie verminderen in plaats van het vroegere motto 'we kunnen alleen gedijen met groei' na te streven. Dat is achterhaald; een heroverweging is noodzakelijk."

Een verbod op bepaalde vezels is over het algemeen weinig zinvol voor de vezel- en stoffenexpert. "Het gaat erom te verbeteren wat men in het begin verkeerd deed. We moeten de vezels vanaf het begin temmen; ze hebben invloed tot aan het eindproduct. En als we nu andere vezels introduceren, moet het eindproduct daar ook mee om kunnen gaan. En als wij, als producenten van het eindproduct, leren waar onze uitdagingen liggen en hoe we problemen kunnen elimineren en de hoofdoorzaken kunnen vinden, dan wordt het meer afgerond", besluit Weidner-Bohnenberger.

Dit artikel verscheen eerder op FashionUnited DE. Dit artikel is vertaald door Caitlyn Terra met behulp van een AI-tool.

FashionUnited gebruikt AI taaltools om het vertalen van (nieuws)artikelen te versnellen en de vertalingen te proeflezen om het eindresultaat te verbeteren. Dit bespaart onze menselijke journalisten tijd die ze kunnen besteden aan onderzoek en het schrijven van eigen artikelen. Artikelen die met behulp van AI zijn vertaald, worden gecontroleerd en geredigeerd door een menselijke bureauredacteur voordat ze online gaan. Als je vragen of opmerkingen hebt over dit proces, stuur dan een e-mail naar info@fashionunited.com.