Modellen spreken zich uit: “We zijn slaven van onze agentschappen”

AFP - Modellen, ze lijken een droom te leven; ze lopen voor de grootste namen op de catwalks in Parijs, New York, Londen en Milaan en dragen de mooiste kleren die er maar te koop zijn. Achter deze wereld vol glamour en reizen gaat echter een ander verhaal schuil. Veel modellen leven van een klein bedrag, ook wel ‘zakgeld’ genoemd, en hebben een schuld bij hun agenten. Hierover praten, doen ze niet.

“Het is onmogelijk om hierover te praten en het naar buiten te brengen”, zegt de 26-jarige Clara, die model stond voor Vogue en shows liep van uber-hippe modehuizen zoals Prada, Rick Owens en Comme des Garcons. “De industrie wil namelijk alleen werken met meisjes die ‘succesvol’ zijn”, voegt ze toe.

Het in Londen gevestigde model, dat diep in de schulden zit bij haar agentschappen in New York en Parijs, stemde alleen in om te praten met AFP als dit onder een pseudoniem kon. Dit uit vrees om anders nooit meer aan het werk te kunnen.

Andere modellen vertelden AFP dat ze vaak werden betaald in kleding en handtassen en dat ze ‘bijna nooit werden betaald door modebladen’.

Model Law, een Parijse organisatie die opkomt voor de rechten van modellen, zegt dat de schulden van modellen nog een groter taboe is dan seksuele intimidatie. Door de #MeToo-beweging is dit onderwerp namelijk (enigszins) bespreekbaar geworden, is de organisatie van mening. Ekaterina Ozhiganova, mede-oprichter van Model Law, zegt daarom dat het tijd is om ‘een einde te maken aan de jaren van misbruik, dubieuze praktijken en het negeren van arbeidswetten’.

Clara begon met modellenwerk toen ze nog op school zat. Aan AFP vertelt ze over haar eerste modeweek in Parijs: “Mijn bureau gaf me een auto (om mee naar de castings te gaan) die ik deelde met andere modellen uit het grote Airbnb-appartement waarin ze ons hadden gestopt.” Pas later hoorde ze dat ze 300 euro per dag aan de bestuurder betaalde. “Ik had het contract getekend en ik had 3000 euro schulden tegen het einde van de week.”

Clara: "Later ging ik voor de modeweek naar New York. Elk model uit het buitenland begint met schulden omdat het werkvisum erg duur is. Vervolgens word je in een modellen-appartement geplaatst waarin je een kamer deelt met drie andere modellen waarvoor het modellenbureau je 50 Amerikaanse dollar per nacht in rekening brengt. Toen de castings begonnen, werd ik erg ziek, waardoor ik de meeste ervan miste. Ik ging naar huis met 8000 Amerikaanse dollar schuld,” vertelt Clara. Ze wil benadrukken dat haar situatie nog niet eens bijzonder slecht is.

"Ik heb nog steeds schulden bij mijn agentschappen in Parijs en New York, hoewel ik sindsdien veel opdrachten voor hen heb gedaan. Ik liep bijvoorbeeld in een grote show in Parijs en kreeg daarvoor 1100 euro, waarvan ik slecht 400 euro overhield. Die heb ik vervolgens niet ontvangen omdat mijn schuld daarvan af werd getrokken.”

Ondanks haar problemen beweert Clara het beter te doen dan de meeste modellen die ‘16 zijn, nauwelijks Engels spreken en een arme achtergrond hebben’. AFP sprak ook met twee zeer ervaren Amerikaanse modellen die zichzelf ‘schuldslaven’ noemen. De bureaus eisen volgens hen het leeuwendeel van de inkomsten op.

Volgens de twee modellen zijn de Oost-Europese en Braziliaanse meisjes - die nu de castings domineren - het meest kwetsbaar voor uitbuiting en krijgen zij de slechtste deals. Een 24-jarig Amerikaans model dat modeshows liep voor Dior, Issey Miyake, Balmain en Off-White vertelt dat de schulden ook haar persoonlijke leven heeft beïnvloed. Ze vertelt dat ze een beslissing nam om alleen nog maar met mannen uit te gaan die rijk genoeg waren om haar financieel te ondersteunen, een beslissing die niet aansloot op haar ideeën over het feminisme.

Ozhiganova hoopt dat Model Law kan helpen met het doorbreken van de angst die er in de mode-industrie heerst om je over gevoelige onderwerpen uit te spreken. In deze industrie word je volgens haar al snel als moeilijk bestempeld als je vragen stelt.

"Mensen denken dat modellen veel geld verdienen, maar dat is absoluut niet waar, dat is slechts het geval voor ongeveer twee procent van de meisjes. De mannelijke modellen worden zelfs nog slechter betaald”, zegt Ozhiganova

Model Law vindt dat onbetaald werk een vloek is voor modellen. "Slechts zelden worden modellen betaald voor hun werk voor tijdschriften, ook al kost het uren werk", zegt Ozhiganova. "Oké, het is prestigieus, maar hoe ga je er je huur van betalen?"?

Model Law is daarom in gesprek met de Franse vakbond en heeft gesproken met Synam, een instantie die Franse modellenbureaus vertegenwoordigt. Synam geeft toe dat Model Law ‘enkele gerechtvaardigde eisen’ stelt, inclusief dat de arbeidsreglementering in het Engels moet worden vertaald, aangezien de meeste modellen die in Parijs werken geen Frans spreken. Isabelle Saint-Felix, secretary general bij Synam, vraagt zich echter wel af hoe representatief de groep is. "Ze moeten hun claims beperken en geen algemene eisen stellen”, aldus Saint-Felix.

De werkomstandigheden van modellen kwam vorig jaar in opspraak doordat casting directeur James Scully naar buiten bracht hoe modellen tijdens castings als ‘veedieren’ worden behandeld. Het incident leidde ertoe dat de twee Franse modegiganten LVMH en Kering - die een aantal van de grootste modehuizen ter wereld bezitten - hun krachten bundelen om een handleiding te schrijven die misbruik tegengaat. De nieuwe regels verbieden ook het gebruik van ultradunne modellen en modellen onder de 16 jaar. (AFP)

Beeld: British Fashion Council

Het originele artikel werd gepubliceerd op FashionUnited.uk. Vertaling en bewerking vanuit het Engels: Marjolein Stormezand.