Het coronavirus, de apocalyps, latex en franjes: dit onthouden we van de Parijse modeweek

Parijs - De modeweek van Parijs werd gisteren afgesloten door shows van onder meer Chanel en Louis Vuitton. Winter 2020 haalt vast de geschiedenis. Niet zozeer door de kleren — het wordt géén seizoen van grote veranderingen — wél door de dreiging van het coronavirus (Covid-19).

1. Het virus hing in de lucht

Het virus reisde mee met de modekaravaan uit Milaan, letterlijk en figuurlijk. Na China, Korea en Japan laaide Covid-19 onverwacht op in Lombardije. Uit China was sowieso bijna niemand naar Europa afgezakt voor de modeweken. Veel Chinese labels moesten hun shows annuleren, vaak omdat ze hun mensen niet in Milaan of Parijs konden krijgen. Editors, buyers en influencers bleven thuis. Maar toen het virus Milaan bereikte, werden de gevolgen voor de modesector nog groter. Giorgio Armani liet zijn show doorgaan achter gesloten deuren, voor een lege zaal.In Parijs waren, behalve de Chinezen, ook veel Italianen afwezig.

Op de shows heerste onzekerheid, vooral op het vlak van etiquette. Kussen, of niet? Mondlapje op, of niet? De laatste vraag bleek grotendeels retorisch: in Franse apotheken bleken stofmaskers al weken uitverkocht. En in de praktijk droeg bijna niemand ze. Een aantal Franse en Zwitserse journalisten die de shows in Milaan hadden bijgewoond, kregen van hun redacties twee weken quarantaine opgelegd, maar zaten in Parijs wel gewoon op de showbanken.Tijdens het weekeinde, toen ook in Frankrijk het aantal virusbesmettingen sterk begon te stijgen, werden veel Amerikanen vroegtijdig geëvacueerd. Hier en daar werden evenementen en shows afgelast.

Uit een communiqué van A.P.C.: "Voor ons is een défilé ook een feest, een moment van zorgeloosheid en samenhorigheid. Gezien de onzekerheden in verband met de verspreiding van het coronavirus, geven we er de voorkeur aan de show te annuleren." Ook Agnès b., dat zou showen in de pas geopende kunststichting van stichter Agnès Troublé in het dertiende arrondissement, paste. De prestigieuze cocktail van de LVMH Prize werd ook geschrapt, maar de showroom van het evenement bleef wel behouden. De designers van de LVMH-merken en onder anderen supermodel Gigi Hadid kwamen er langs.

Merken als Gucci, Prada en Ralph Lauren lieten weten dat ze hun komende cruiseshows annuleren, en de komende modeweken van Shanghai, Seoul en Tokyo werden opgeschort. Maar in Parijs gingen alle grote défilés gewoon door.

2. Parijs stond onder water

Door de weersomstandigheden tijdens de modeweek leek de apocalyps helemaal dichtbij. Het bleef maar regenen. Dat paste in het kraam van Demna Gvsalia bij Balenciaga, die zijn zaal, in een filmstudio in voorstad Saint-Dennis, letterlijk onder water zette. Op het plafond, dat tijdens de show naar beneden zakte, werden dreigende cloudscapes geprojecteerd. Marine Serre, die nog bij Balenciaga heeft gewerkt, kiest sinds haar debuut voor onheilspellende settings, maar bracht dit seizoen een meer optimistische boodschap: de Franse designer situeerde haar collectie in een post-apocalyptisch landschap van een zanderige planeet — geïnspireerd door Dune — waar een nieuwe generatie de toekomst tegemoet gaat.

Bij Kenzo begon Felipe Oliveira Baptista een nieuw hoofdstuk voor het label in een gigantische bubbeltent van transparant plastic die ook iets onheilspellends had. Anderzijds was het een van de weinige écht zonnige momenten tijdens de modeweek. Oliveira Baptista liet zich, net als zijn voorgangers Carol Lim en Humberto Leon, inspireren door de archieven van Kenzo, maar zijn stijl is ernstiger en eleganter, zonder het fun-quotiënt — en de schreeuwerige logo's — dat de vorige incarnatie van het merk een tijdlang zo onweerstaanbaar maakte.

3. Er was veel zwart

Het had allicht meer te maken met trends dan met het werkelijke leven, maar er was opvallend veel zwart te zien tijdens de modeweek. Bij Balenciaga, maar ook bij onder meer Valentino, Chanel (gecombineerd met wit), Givenchy, Noir Kei Ninomiya (logisch met zo'n naam), Alexander McQueen en zelfs Dries Van Noten (zijn collectie droeg de naam Nocturnal Glamour) en Sacai (het merk dat in juli een couturecollectie tekent voor Jean Paul Gaultier).

Het opvallendste materiaal van de week: spannend latex, gezien bij onder meer Saint Laurent (waar Anthony Vaccarello voor het eerst inzette op kleur, met succes), Kwaidan Project en Balmain.

De belangrijkste trend: franjes waren overal, net als in Milaan.

4. Kanye West zocht aandacht

Kanye West vloog zichzelf, zijn gezin, en een 130-koppig gospelkoor richting Parijs terwijl nogal wat Amerikaanse buyers en editors al in tegengestelde richting waren vertrokken. Zondagochtendvroeg hield West een Parijse editie van zijn intussen beruchte zondagmis en de dag erna showde hij voor het eerst in drie en een half jaar nog eens een collectie van zijn merk Yeezy. West gaf tijdens een persmoment vooraf zelf toe dat de kleren nog niet helemaal af waren, en dat het niet zeker was of en hoe ze geproduceerd zouden worden (hij zei ook dat hij zich liet inspireren door de Belgische interieurarchitect Axel Vervoordt). Tijdens de finale rapte zijn 6-jarige dochter North een nummertje in de ijskoude regen.

5. De Afrikaanse mode had een moment

Veel interessanter waren de Afrikaanse debuten van de afgelopen week: Kenneth Ize, opgegroeid tussen Nigeria en Oostenrijk, showde op de eerste dag van de week en kreeg steun van Naomi Campbell, die de finale liep. LVMH Prize winnaar Thebe Magugu presenteerde een kleine collectie op poppen en een fotoreeks in het Palais de Tokyo. Thema: Magugu's geboortestad Kimberley, in Zuid-Afrika als thema. Ook Ize keek naar de Afrikaanse klederdracht, in zijn geval die van de Yoruba.

De tekst gaat verder onder de foto's

Er was ook nog het Parijse debuut van Winnie New York, het label van Idris Balogun, een Amerikaan van Nigeriaanse afkomst die eerder voor Burberry en Tom Ford heeft gewerkt en in 2018 zijn eigen label begon. De collectie was geïnspireerd door zijn Nigeriaanse roots en de Egungun-viering in het bijzonder.

Net voor het spektakel van Kanye West vond er nog een andere, veel meer bescheiden, maar veel vrolijkere comeback plaats: die van Xuly.Bët, het in 1991 opgerichte label van de in Mali geboren Lamine Kouyaté. De ontwerper was op dat moment al een pionier inzake recycling en diversiteit ("mode voor alle maten, alle huidskleuren, alle culturen en alle budgetten," dixit zijn officiële biografie). Hij verdween de voorbije jaren van de moderadar. Of hem een glorieuze renaissance te wachten staat, valt te betwijfelen. Daarvoor was de collectie misschien niet sterk genoeg. Maar los daarvan is dit misschien het geschikte moment voor de modesector om Xuly.Bët de erkenning te geven die hij zeker verdient.

Homepagebeeld: Kenzo FW20, eigendom van het merk.