Franse Vogue viert 100-jarig bestaan zonder Franse hoofdredacteur

Parijs - De Franse Vogue zet al een eeuw lang trends, van de naoorlogse 'New Look' van Christian Dior via de seksuele bevrijding van de jaren zestig tot de bungelende sigaretten van de jaren 2000. Maar terwijl een nieuwe tentoonstelling in Parijs de honderdste verjaardag van het tijdschrift markeert, zijn het roerige tijden voor het legendarische blad. Vorige maand nog werd bevestigd dat Emmanuelle Alt, de hoofdredactrice van het blad, zou vertrekken en niet wordt vervangen. Zij was niet de enige.

Om de kosten te drukken heeft eigenaar Condé Nast International het afgelopen jaar redacteuren in heel Europa ontslagen en de internationale Vogue-edities onder directe controle van de hoofdredactie, Anna Wintour, in New York geplaatst. Zoals een groot deel van de media-industrie worstelt Vogue met dalende verkoop- en advertentie-inkomsten in het digitale tijdperk. Maar de laatste verandering maakt ook deel uit van het eindeloze geduw en getrek tussen New York en Parijs, dat teruggaat tot de begindagen van het tijdschrift.

"De hele geschiedenis van de Franse Vogue is er een van heen en weer gaan met Condé Nast in New York - een tijdje onafhankelijker worden, en dan weer worden beteugeld," zei Sylvie Lecallier, curator van de nieuwe tentoonstelling, "Vogue Paris 1920-2020", die dit weekend werd geopend na een jaar vertraging als gevolg van de pandemie. De Parijse editie was vaak het meer verheven, meer bohemienachtige broertje en zusje van de hardere New Yorkse versie. Maar het was ook het broeinest waar veel van de 20e-eeuwse stijl en vrouwelijkheid tot stand kwamen.

"Parijs was de plek om talent en content op te sporen en naar New York te brengen," zei Lecallier.

De tentoonstelling brengt de evolutie in kaart van de art deco tekeningen van de jaren 1920 tot de erotische beeldvorming van fotografen als Helmut Newton in de jaren 1960 en 1970.

De laatste piek was onder redactrice Carine Roitfeld in de jaren 2000, die een provocerende Gallische identiteit terugbracht door de redactiekamer te ontdoen van buitenlands personeel en zelf een mode-icoon te worden. Haar opvolger, Alt, was een stillere verschijning, hoewel ze wel verantwoordelijk is voor belangrijke momenten van het tijdschrift, waaronder de eerste transgender coverster, de Braziliaanse Valentina Sampaio, in 2017.

'Iedereen is een bedreiging'

Maar de internetcultuur heeft "een perfecte storm" gecreëerd voor Vogue, zegt media-expert Douglas McCabe van Enders Analysis.

"De eerste tachtig jaar van het leven van Vogue had het de markt voor zichzelf, het was de bijbel voor mode," vertelde McCabe aan AFP. "Maar online zijn er tegenwoordig zoveel andere manieren om aan je informatie te komen. Influencers, Instagram, YouTube - iedereen is een bedreiging."

In een wereld waar nieuwe modetrends binnen enkele seconden de wereld over kunnen waaien, is het voor een maandblad veel moeilijker geworden het tempo te bepalen. "Het is niet dat ze niet nog eens 100 jaar kunnen overleven - maar ze zullen een ander formaat moeten aannemen," zei McCabe.

Vogue heeft geprobeerd om zich op verschillende gebieden te vertakken, waaronder evenementen. "Vroeger werkte ik voor een tijdschrift, en vandaag werk ik voor een merk," zei Alt aan de vooravond van het 1.000ste nummer van de Franse Vogue in 2019.

Maar het grote geld zat altijd in print, en de verkoop van Vogue Paris daalt gestaag van 98.345 in 2017 naar 81.962 in 2020, volgens datasite ACPM. Het is misschien niet verwonderlijk dat de nieuwe topfunctie in Parijs, geherdefinieerd als "hoofd redactionele inhoud", naar Eugenie Trochu ging, die een sleutelrol speelde bij het opbouwen van de online aanwezigheid van het tijdschrift. Zij vertelde "blij te zijn deel uit te maken van de internationale transformatie van Vogue".

Voor de curator van de tentoonstelling is het een ironische timing. "We hadden geen idee dat het zo zou aflopen toen we aan de tentoonstelling begonnen", zei Lecallier. "Wie weet waar het vanaf hier heen zal gaan." (AFP)