Virtueel vergaderen toont de menselijke kant van de mode-industrie

New York - Terwijl de discussie over thuiswerken voortduurt en onzeker blijft wat ons verder nog te wachten staat wanneer de maatschappij steeds verder open gaat en mensen weer op kantoor moeten komen, worstelt de mode-industrie met de beperkingen van het virtuele dagelijks leven.

In het creatieve proces van een modecollectie draait alles om tactiliteit. Van schetsontwerp tot drapering, van stofkeuze tot beslag en van catwalkshow tot verkoop. Bij iedere stap zijn normaal gesproken diverse gepassioneerde fanatiekelingen betrokken, die dicht bij elkaar werken en alles en iedereen de hele tijd aanraken. Lange dagen en last-minute wijzigingen leiden tot verhitte discussies, ruzies, knuffels en levenslange vriendschappen.

In de mode draait veel om gevoel, het spreekt alle zintuigen aan. Modeshows en campagnes prikkelen emoties en de fysieke aanwezigheid van kledingstukken op de huid is tweede natuur voor de meesten van ons. Hoe een stof ritselt, de manier waarop het een whoosh of een rimpel produceert en hoe het beweegt op het lichaam. Of het nu losjes valt of juist strak zit, stof kan troost bieden, nostalgie opwekken en het gevoel van eigenwaarde definiëren. De menselijke hand is van cruciaal belang in ons ambacht. Het patroon snijden, borduren en weven, het zijn vaardigheden die van meester op gezel, van persoon tot persoon, zijn doorgegeven.

Digitale hulpmiddelen hebben de mode meer menselijk gemaakt

Covid-19 heeft modemerken en fashion insiders een vrijbrief gegeven content af te leveren die enkele maanden geleden nooit geaccepteerd zou zijn. Zoom conferenties met trendsetters en smaakmakers uit de modewereld hebben een hobby gehalte en spontaniteit die vrij chaotisch is. In een buitengewone blik achter de schermen zien we eerst de arsenicumgroene fluwelen bank van prominent journalist Alexander Fury en daarna Anna Wintour's burgelijke gordijnen die dichtgetrokken een vreemd contrast vormen met haar donkere bril.

Bovendien gaat van alles mis tijdens deze ad-hoc uitzendingen. Zo zat Cara Delevingne minutenlang te worstelen met de technologie in een zoom call met de directeur van Greenpeace op Instagram en de altijd bedachtzaam formulerende Tim Blanks van zijn stuk werd gebracht, omdat de interviewer hem onderbrak met de mededeling dat de batterij van haar telefoon bijna leeg was. Diane Von Furstenberg, de grand dame van de Amerikaanse mode, was net als wij toen ze bij iedere blik op zichzelf in de camera even aan haar haar moest zitten. De grote namen uit de mode weerspiegelen de angsten van ons allemaal, terwijl we ons ondertussen schrap zetten voor het vervolg van dit grote #WFH [Work From Home] avontuur.

John Galliano was vorige week goudeerlijk in een gesprek met Anna Wintour: "Ik begin steeds meer te wennen aan technologie, maar het is allemaal erg nieuw voor mij." Toen hij beschreef hoe hij en zijn team aan de volgende collectie werken, vergeleek hij zichzelf met een dirigent wiens muzikanten zich allemaal andere ruimtes bevinden. "Mijn cellist staat op het terras," grapte hij, "mijn pianist zit in de garage."

Galliano zag helaas niets in het idee een online event op te zetten en buitenstaanders een blik op het creatief proces te gunnen, wat tevens een bijzondere manier zou zijn geweest om de zichtbaarheid van Maison Margiela te vergroten. De crisis brengt kansen met zich mee voor degenen die bereid zijn ze te grijpen.

De grootheden van de modewereld zijn toegankelijker dan ooit en delen de geheimen van hun creativiteit. Dankzij de afwezigheid van opsmuk of rode loper wordt het gevoel van verbinding en saamhorigheid groter. De Franse ontwerpster en LVMH-winnares Marine Serre zei tijdens een Vogue Global Conversations-panel, over samenwerking: "Wanneer je elkaar niet kunt aanraken, moet je heel goed nadenken over de woorden die je gebruikt. Ik vind dat wel mooi. We zijn daarmee dichterbij elkaar, want ook dichterbij onszelf."

In deze houtje touwtje wereld, waar alles lokaal, organisch en rommelig is, is een zekere oprechtheid in de mode teruggekeerd. Een oprechtheid die verloren was gegaan onder de schone schijn van flitsende evenementen en dure schoenen, geredigeerde persberichten en theatrale modeshows. Dat is een goed teken voor de toekomst. Een toekomst waarover we allemaal hebben gezegd dat die moet gaan over minder en beter, maar waarvoor nog geen behoorlijk stappenplan is ontwikkeld. Dus laten we in de tussentijd gewoon genieten van deze nieuwe intimiteit en zien waar het ons brengt.

Moderedacteur Jackie Mallon geeft ook les aan de faculteit van diverse modeprogramma’s in New York en is schrijfster van ‘Silk for the Feed Dogs’, een roman die zich afspeelt in de internationale modeindustrie.

Dit artikel is eerder verschenen op FashionUnited.com. Vertaald en bewerkt door Esmerij van Loon

Beeld: Pexels