Sylvette Lepers: “La Redoute biedt designerkleding tegen prijzen die toegankelijk zijn voor een breed publiek”

De volgende La Redoute X samenwerking met Jeremy Currat (ex Louis Vuitton) staat gepland op 4 december 2024. In het kader van de samenwerking legt Sylvette Lepers, hoofd van ontwerpersamenwerkingen en speciale projecten bij La Redoute, eigendom van de Galeries Lafayette groep, aan FashionUnited uit hoe ze te werk gaat.

Welke taken beheert u bij La Redoute?

“Mijn rol is het aanbieden van unieke en exclusieve collecties van jonge talenten, merken, persoonlijkheden of meer gevestigde labels in mode en design. Ik begeleid ze van het creatieve proces tot en met de fotocampagne.”

Hoe selecteert u ontwerpers?

“Het draait allemaal om het ontmoeten van mensen. Ik hou van merken die tot leven komen. Ik wil verleid worden door de ontwerper, door hun wereld en wat hen drijft.”

Dus het is een persoonlijke en gevoelige keuze, niet een die wordt gemaakt op basis van economische prestaties?

“Er is geen reden waarom het niet om commerciële redenen zou kunnen, maar het primaire doel is om creativiteit te ondersteunen. In het DNA van ons bedrijf zit de wens om nieuw talent te onthullen en een breed publiek designerstukken aan te bieden tegen betaalbare prijzen. We zijn ons er terdege van bewust dat wanneer we een jonge ontwerper publiceren, we niet op zoek zijn naar hetzelfde commerciële succes als een gevestigd merk. Het is een kwestie van de juiste balans vinden tussen commercieel succes en relatief succes, maar het laatste ligt altijd in het openen van een venster van expressie voor creativiteit.”

Weigeren sommige ontwerpers geassocieerd te worden met een populair medium uit angst hun merkimago te devalueren?

“Wij hebben het geluk dat we al in 1969 met ontwerpers zijn gaan samenwerken, met Emmanuelle Khanh, wat ons een zekere legitimiteit geeft. Zij was een van die jonge mensen die couture wilde democratiseren voor prêt-à-porter. Sindsdien zijn we altijd met haar blijven samenwerken, twee keer per jaar.”

“In de jaren ‘90 honoreerden alle grote namen ons met exclusieve collecties: Yves Saint Laurent, Azzedine Alaïa, Sonia Rykiel, Karl Lagerfeld. In de jaren 2000 richtten we onze aandacht op jonge ontwerpers, waaronder Isabel Marant, Vanessa Bruno, Koché en Maison Château Rouge.”

“Ik kijk al naar design sinds 2011, toen ik hoofd van de persafdeling was. Voor mijn eerste samenwerking stelde ik Simon Porte Jacquemus voor. In 2013 nodigde ik Anthony Vaccarello uit, toen hij nog niet bij Saint Laurent werkte.”

“Ik ben nooit afgewezen, want La Redoute staat erom bekend dingen goed te doen. Ik sta garant voor La Redoute, maar ook voor het imago van de ontwerper, voor de duur van de samenwerking. Een imago wordt langzaam opgebouwd en heel snel weer afgebroken. Voor mij is het een kwestie van vertrouwen en wederzijds respect.”

Hoe brengt u La Redoute en de ontwerpers samen?

“Het gaat altijd heel natuurlijk. Ik heb graag dat dingen gebeuren als ze voor de hand liggen. De ontwerpers komen naar mij toe of ik neem contact met ze op. Daarom ben ik altijd op zoek. Ik ben van nature nieuwsgierig, ik hou van alle vormen van design en ik heb het geluk dat ik in verschillende jury’s heb gezeten bij een aantal modescholen, waaronder HEAD in Genève, wat een heel goede school is.”

Welke type consument koopt items die zijn ontstaan uit samenwerkingen met ontwerpers?

“Klanten die graag nieuwe merken ontdekken en op zoek zijn naar een designerstijl voor een eerlijke prijs. Er zijn veel soorten klanten. Ik heb het geluk dat ik vaste klanten heb die systematisch één of twee items kopen.”

Wat maakt jullie anders dan de samenwerkingen die door H&M of Zara worden gelanceerd?

“Ik wil niets zeggen over andere spelers in het veld, maar laten we zeggen dat La Redoute graag jong talent laat zien. Ik geef aan wat ik niet kan doen - bont, om ethische redenen - maar verder geef ik ze veel vrijheid. Ik houd niet van specificaties. Ik wil dat het op hen lijkt, maar ik kan geen broeken met drie poten maken - we moeten nog steeds verkopen. Dat is mijn enige beperking. Een goed partnerschap betekent transparantie en respect aan beide kanten.”

Hoe wordt de kleding geproduceerd?

“Zodra we het eens zijn over de twee of drie silhouetten, dat wil zeggen ongeveer tien kledingstukken, komt de ontwerper naar Roubaix en kiezen we samen de materialen die we bij onze leveranciers kopen. Bij La Redoute hebben we het geluk dat we patroontekenaars hebben. Een van hen werkt samen met mij aan mijn creatieve projecten. We maken onze ontwerpen in ateliers in Europa, bijvoorbeeld met een aantal zeer fijne Italiaanse stoffen, maar ook in Frankrijk, zoals onlangs met onze collectie wol en kasjmier truien.”

“We hebben een pool van leveranciers die ons volgen wat betreft productiehoeveelheden. Er was een tijd dat we een bestelling plaatsten, de voorraad aanvullen en soms voorraden overhielden. We zijn steeds gevoeliger voor deadstock, hoewel La Redoute haar onverkochte voorraden nooit heeft vernietigd, maar aan verenigingen schenkt.”

“We werken steeds meer met kleine hoeveelheden. Voor een jonge ontwerper hebben we het over een paar honderd items of minder, wat betekent dat de collecties kleiner zijn en dat er geen restpartijen zijn. Klanten bestellen wanneer de capsule uitkomt en gaan dan verder met iets anders. Dit zijn gewilde stukken waar mensen zichzelf graag op trakteren zodra ze in de uitverkoop gaan.”

“La Redoute is een bedrijf met een sterke internationale aanwezigheid en maakt deel uit van de Galeries Lafayette groep. We verkopen in Frankrijk en daarbuiten, maar ook bij Galeries Lafayette (designer space). Ontwerpers waarderen het dat ze gesteund worden door een bekende groep die weet wat ze doet. Tegenwoordig willen ze dat hun kleding gedragen en gezien wordt op straat.”

Wat is het prijssegment van de La Redoute X jonge ontwerpers samenwerking?

“Een jas wordt verkocht voor zo’n 180 euro, een broek voor 80 euro en een blouse voor 70 euro. Deze prijzen hebben niet te maken met de prijzen die hun modehuizen vragen. We werkten bijvoorbeeld samen met Courrèges. Het beroemde jurkje, dat in hun boetieks voor 1.500 euro wordt verkocht, werd aangeboden voor 99 euro. Toen de mensen in het atelier van het modehuis de collectie zagen, vroegen ze ons: “Hoe doen jullie dat?””

Denk je dat de prijzen de groei van designercollecties tegenhouden?

“Exclusieve collecties geven hun hoe dan ook zichtbaarheid, stellen hen in staat om een breder publiek te bereiken, een vergoeding te ontvangen en geïnteresseerd te zijn in de verkoop. Ik wil niemand beledigen als ik zeg dat sommigen helemaal niet bekend zijn.”

“Als het om hun persoonlijke collecties gaat, maken de hoge prijzen het voor iedereen moeilijk. Het is belangrijk om ze naar beneden te brengen. De economische realiteit is dat we een jas niet voor 1.500 euro kunnen verkopen. Dat is het probleem als je maar een paar stuks produceert, zoals vaak het geval is. En nog meer als ze willen dat het in Frankrijk wordt gemaakt of met een bepaalde knowhow (zoals plooien).”

“Er zijn items die heel goed gemaakt zijn, maar niet afkomstig zijn uit Frankrijk. Daarom is het zo belangrijk voor jonge ontwerpers om goed omringd te zijn en gesteund te worden door structuren die hen kunnen helpen. Ontwerpers voelen zich vaak erg alleen.”

Denk je dat jonge ontwerpers, voor zover ze zichzelf kunnen organiseren, er belang bij hebben om tegen lagere prijzen te verkopen?

“Eenheid is kracht. Ze worden gesteund door organisaties als de Fédération du Prêt-à-Porter en de Fédération de la Haute Couture et de la Mode, maar als ze hun krachten bundelen in plaats van apart te werken, zouden ze hun krachten kunnen bundelen. Vanuit dat oogpunt is er iets te doen.”

“Het zou interessant zijn als er kleine productiestructuren zouden bestaan om hun kosten te optimaliseren: aankoop van grondstoffen, productie-eenheden die hun productievolumes absorberen. Misschien bestaan die al? Zo ja, laat het ons weten.”

Dit artikel verscheen eerder op FashionUnited.FR. Vertaling en bewerking door Sylvana Lijbaart.